Red Sparowes

mysz · pablo honey

Ktoś słucha? Na razie wiem tylko że moderator zna :)

Parę dni temu At the soundless dawn doczekało się wreszcie swoich pięciu minut i radośnie zabrzmiało w głośnikach...

Heh, jestem pod wrażeniem. Chłopaki naprawdę świetnie grają, niektóre motywy są genialne, jak np. w A Brief Moment of Clarity... (chociaż ten utwór jako całość wydaje mi się troche niedorobiony, końcówkę mogli inaczej rozegrać, zmarnowali trochę potencjału moim zdaniem) czy też Our Happiest Days.... Ciężko wybrać ulubiony kawałek z płyty, wszystkie są mniej więcej równe i płyta jako całość jest całkiem dobra.
Trzeba oddać, że nie jest to coś zajebiście odkrywczego, aczkolwiek idealnie trafili w mój gust z tym materiałem.

Niniejszym awansuję ten krążek do grona najlepszych albumów ubiegłego roku. :)

edit: [OT] post numer 4444 :>

edit2: jeśli ktoś pragnie się zapoznać, to proszę bardzo:

[link widoczny dla zalogowanych]

(link działać będzie przez najbliższe 30dni, chyba że ktoś zasponsoruje mi konto na rapidshare, wtedy linki będą aktywne for evah)

Low · ttmr crew

mysz, wrzuć coś na yousendit, albo daj na mail, bo jak jeden z lepszych z zeszłego roku to chętnie oblookam Wink

mysz · pablo honey

Link w pierwszym poście.

Low · ttmr crew

dzięki

Edit:

aaaaa, mysz, kurde, teraz mówisz?! to genialne jest! przyda się, dzięki Wink

ignus · ttmr crew

z podobnych zmul, tyle ze polaczonych z ciezkim i topornym metalem, to polecam Isis i plyty "Oceanic" i "Panopticon". a RS sa dobre i tyle.

Low · ttmr crew

no to własnie jest 2 ludzi z isis i jakiś filmowiec z neurosis (co oni maja z tym -is?).

ignus · ttmr crew

to polecam zapoznac sie z tworczoscia isis. mi sie bardzo "Oceanic" podoba, "Panopticon" mniej. lubie tez "Mosquito Control", chociaz to juz jest rzeznia totalna.

Low · ttmr crew

oceanic znam, misio na wokalu denerwuje czasami, ale konkretne.

MALKAV · paranoid android

bardzo miło się tego słucha, takie to okołopostrockowe, naprawdę fajnie

zwłaszcza, że za 10 dni zobaczę chłopaków na żywo... zapowiada się ładny koniec miesiąca Wink

MALKAV · paranoid android

Koncert miał zacząć się o godz. 20 we wrocławskim Firleju. Klub robi naprawde miłe wrażenie. Na sali koncertowej zgromadziła się setka osób (może troszkę więcej) głodnych niezwykłych wrażeń. Osoby te niestety musiały chwilkę poczekać, gdyż Panowie wyszli dopiero w okolicach 20.40. Owe 40 minut upłynęło nam standartowo, na naśmiewaniu się z okolicznych widzów i analizowaniu ich co po niektórych wypowiedzi (wtajemniczeni wiedzą ).
Chłopaki wyszli ok 20.40. Grają w piątkę: 3 gitary, bas i perkusja (basista grał również na hawajskiej gitarze). W tle za nimi rozwieszona była płachta, na której przedstawiane były wizualizacje. Każdy "film" dopasowany był do jakiegoś wybranego utworu i w niektórych momentach, tworzyło to naprawdę niesamowitą całość - może inaczej NIESAMOWITĄ. Panowie grali jakąś godzinkę mieszając utwory z płyty, z innym materiałem. Wrażenia ? W skrócie IEM (Incredible Expanding Mindfuck). Ja po prostu nie byłem przygotowany na coś takiego. Jak śmiesznie brzmią teraz nazwy typu Mogwai, czy Explosions in the Sky. Potężna ściana dźwięku, niezwykłe majstrowanie przy gitarach, no i gitara basowa - cholera ten facet powinien zostać honorowym obywatelem Wrocławia za ten wystep Naprawdę w momentach, w których w tle waliły się budynki, a gitary wybuchały ścianami, falami dźwięku, rodziły tak wielkie emocje, że można było zapomnieć gdzie się przebywa. No i oczywiście nie było to zwykłe gitarowe granie: ta cała masa uruchamianych poprzez pedał kostek, przesterów i innych rzeczy, o których nie mam zielonego pojęcia, po prostu miażdżyła.
Po godzinie chłopaki zeszli, ale wzywani przez niezaspokojoną publiczność powrócili, by zagrać kolejne 2 utwory. Tj. grali jeszcze ze 25 minut. W drugim kawałku... no cóż weźcie najmocniejszy motyw, powiedzmy z Mogwai Fear Satan, podnieście go to potęgi i przedłużcie dwukrotnie w czasie... A w tle obrazy w stylu, zgarbionej., zmarszczonej Statui Wolności - niezwykłe przeżycie...
... w szale jaki rozgrywał się na scenie, jeden z gitarzystów (Josh z Neurosis) zaczął zrywać struny... gitary wydawały z siebie ostatnie dźwięki ...a przecież najlepsze miało dopiero nadejść
Najpierw zapanowała cisza, w której słychać było najróżniejsze wymawiane z czcią "ja pier**le", a potem zaczęła się owacja, która także przerodziła się w ścianę dźwięku i trwała tak długo, iż w końcu wyszedł zakłopotany basista i stwierdził, że bardzo im miło, ale nie mogą już zagrać- Josh pozrywał struny. Na co ktoś krzyknął sakramentalne: Change the strings! , chłopaki były chyba trochę zdumione, ale powiedziały, że jak poczekamy, to ok. Oczywiście publika przyjeła tę wieść gromkimi brawami. Josh poszedł zmieniać struny, a pozostali.... no właśnie, a pozostali oddali się kilkunastominutowej improwizacji... swoboda z jaką to wszystko grali, te wszystkie chore dźwięki wyzwalane z gitary, bass od którego falowała podłoga (notabene basistę to miałem dosłownie na wyciągnięcie ręki) sprawiła, iż ludzie już chyba całkiem przenieśli się na 2 stronę i ocknęli się dopiero wtedy, kiedy wszedł 3 gitarzysta z założonymi już strunami - poimprowizowali jeszcze chwile w 5, a potem delikatnie przeszli w ostatni już kawałek tego wieczoru,
w którym wyzwolili z siebie takie pokłady energii, iż po zakończeniu koncertu cała publika stała oszołomiona i tak generalnie nie za bardzo wiedziała, o co chodzi...
Z przyjemnych aspektów wypada jeszcze dodać samo "spotkanie" z muzykami, którzy byli bardzo chętni do rozmowy, więc można było sobie z nimi swobodnie po koncercie pogadać, na przeróżne tematy... począwszy od inspiracji muzycznych, poprzez WTC, problemtykę tras koncertowych, życie prywatne, na amerykańskim piwie skończywszy.
Kto by pomyslał, że muzycy takiego kalibru, normalnie pracują (z tego co pamiętam to jeden jest nawet mechanikiem)...
Podsumowując jestem dalej lekko oszołomiony o czym może świadczyć poziom tej wypowiedzi, Red Sparowes wykonali sztukę niesamowitą potrafili przenieść salę wrocławskiego firleja w inny wymiar, pozwolić zgromadzonym ludziom na przedostanie się gdzieś na 2 stronę, w krainę rozpadających się miast i dzieci tańczących na pustkowiach... w najśmielszych wizjach nie przypuszczałem, że będzie tak niezwykle...

IEM

(a we wrześniu nowa płyta )